‘Oscar en Felix’ nieuw voorleesboek

Deze morgen vraagt één van mijn beste vriendinnen aan de telefoon: ‘Wanneer mogen we nog eens een kinderboek van jou in de winkel verwachten?’
Ik zeg: ‘Oh, heel lief dat je het vraagt. Maar op 18 september zal er eentje liggen.’
‘Fantastisch! Over wat gaat het?’ vraagt ze.
Ik zeg: ‘Over teddyberen.’
Zegt zij: ‘Alweer over teddyberen?’
‘Ja, natuurlijk!’ zeg ik heel overtuigd.
‘Oh geweldig’ zegt ze. ‘Is het een dik boek?’
‘Ja, toch wel een beetje’ zeg ik. ‘Maar het zijn allemaal korte verhaaltjes. Ideaal om voor te lezen. Lekker knus in de zetel of heerlijk voor het slapengaan.’
‘Is het spannend?’ vraagt ze.
‘Ja, soms is het heel spannend. Dan wil je echt wel weten wat er in het volgende verhaal gebeurt.’
‘Er gebeuren toch geen akelige dingen in de verhalen?’
‘Soms een beetje.’
‘Maar het komt toch goed?’
‘Ja, hoor, het komt altijd goed.
‘Oef, dan ga ik het kopen,’ zegt ze vastberaden.
‘Dat vind ik prima. Dank je’ zeg ik.